Caroline Music Brussel, vandaag gelegen tegenover de Ancienne Belgique op de Anspachlaan, die in 2015 een voetgangerszone is geworden, geniet van een uitzonderlijke visibiliteit en een grote ruimte (op twee niveaus), dankzij zijn voor de hand liggende fusie met Goupil-O-Phone (vroegere B-Side, toegespitst op vinyl), op nummer 101 van dezelfde laan sinds januari 2013. Open zeven dagen op zeven.
Caroline Music, een volledig onafhankelijke platenzaak sinds september 1977 (en na de dood van Elvis) en een concreet gevolg van een punkvloedgolf die ons land heeft getroffen, kent een discreet begin in de Grasmarktstraat, een plaats die snel te krap zal zijn, en verhuist naar het stadscentrum (1000 Brussel) waar de muziekwinkel gedurende 31 jaar (1981-2012), één van de meest bezochte zaken van de Passage Saint-Honoré zal zijn, op een steenworp afstand van het metrostation De Brouckère. «We hadden de kassa, de toonbank en de draaimolen aan de ingang geïmporteerd uit Engeland, die voor de grap in tegengestelde zin draaide ! » Herinnert Dédé zich, één van de twee drijvende krachten achter de winkel met een tijdloos design sinds zijn ontstaan !
Sinds het begin beantwoordt Caroline Music aan de muzikale behoeften en wensen – bijna ongeformuleerd – van een gevarieerd en gepassioneerd publiek dat het moeilijk heeft om waardevolle platen te kennen en uit te vissen (eerst vinylplaten, vervolgens CD’s en daarna weer vinylplaten) van een Angelsaksische rockscène – in de brede zin, van punk tot nevelachtige metal, van soul tot synthetische pop, folk, onklasseerbaar, en zelfs een beetje Franse chanson of wereldmuziek – in voortdurende emulatie en bruisend (cyclisch), maar waarvan de platen hier weinig of niet werden verspreid. « Vanaf het einde van de jaren zeventig en gedurende vele jaren, kochten we aan bij groothandelaren, voornamelijk in Nederland (Bertus) en in Groot-Brittannië. We namen de boot van Oostende-Dover één of twee keer per week, of we gingen zelfs per vliegtuig, en we kwamen terug met koffers vol met platen die we soms uitpakten voor de eerste klanten van de volgende dag !». Vertelt Dédé bijna ontroerd. Hij heeft een verklaring voor de uitzonderlijke levensduur van Caroline. « Sinds altijd spelen we kort op de bal wat de nieuwe tendensen betreft, maar zonder onze rockroots te vergeten. Bij Caroline, in 1977, vond je Clash en Magma ! ». En een hele reeks min of meer uitzonderlijke herinneringen : « ooit kwam Springsteen incognito naar de winkel, er was ook een overdosis en de dood van een vertegenwoordiger ! »
« Ik weet nog dat ik wat moest zoeken vooraleer ik iets vond dat me aansprak, toen het nog de periode van de CD’s was, in de jaren negentig. Het was vooral een plek bezocht door gepassioneerde die je terug tegenkwam op concerten. Ik ging er 3 tot 4 keer per week naartoe » Herinnert zich Massimo, vroegere onwankelbare klant, die later achter de toonbank terechtkwam na zijn studies Journalistiek en Communicatiewetenschappen in 2008. In die tijd werkten vier personen in de winkel, terwijl de CD-crisis steeds meer voelbaar was. « Toen we uiteindelijk met twee en een halve persoon waren, dachten we dat het einde onverbiddelijk naderde. En toen was het de comeback van de vinylplaat,en daarbij ook een zekere terugkeer van het voorwerp en een (jong) publiek dat ons nog nooit had bezocht of niet meer kwam » voegt de gepassioneerde toe. Een andere activiteit die files met zich meebracht vanaf maandagochtend was de ticketverkoop, daar zijn we nu mee gestopt. Op het verdiep van de winkel, vervolledigde een grote keuze tweedehands CD’s, 33 toeren en DVD’s (cinema) het aanbod (en ook een reeks luxueuze platen met beperkte oplage). « Achteraf gezien, (NVDR in de Passage Saint-Honoré), denk ik soms dat we misschien meer interactiviteit hadden kunnen scheppen, door regelmatiger muzikanten uit te nodigen (Mauro Pawlowski heeft er een kleine showcase gegeven). En de achteruitgang van de galerij van de Passage S-H viel op hetzelfde moment als de regressie van Caroline.
De laatste aanzienlijke verandering in de Anspachlaan, de mutatie van de wijk in een voetgangerszone, heeft het sociologisch aspect veranderd, door de (internationale) toeristencohorten die op bezoek zijn te mengen met de regelmatige punctuele klanten en de vaste lokale klanten. « Met onder hen, klanten die al 20 jaar komen,elke week op hetzelfde uur en dezelfde dag, de naam kennen van de mensen van de winkel en ook af en toe een discrete muzikant (weinig) die controleert of zijn platen in de bakken liggen ! ». Voegt Dédé toe! « Wat niet moet veranderen bij Caroline, is de gezelligheid en de kwaliteit van het advies. Dat klein extraatje dat maakt dat de klant bij ons komt in plaats van naar grootwarenhuizen, Amazon of eBay, of het album downloadt. We stellen niet veel minder referenties voor dan vroeger,het is vooral het aantal exemplaren dat aanzienlijk heeft afgenomen. Ik denk zelfs dat « Violator » van Depeche Mode ons absoluut verkoopsrecord was ».
YH